W ciągu minionego roku, miasta w całej Kanadzie zwiększyły inwestycje (w różnym stopniu), w infrastrukturę rowerową. Kiedy lokalni decydenci głosują w sprawie wprowadzenia nowych ścieżek rowerowych lub szlaków, często tematem numer jeden są koszty. Zazwyczaj przeprowadzana jest analiza kosztów i korzyści, która odnosi się do zatorów komunikacyjnych, wpływu gospodarczego, dostępu do lokalnych przedsiębiorstw, wpływu na środowisko i ryzyka obrażeń. Rzadko kiedy taka analiza obejmie wpływ inwestycji w infrastrukturę rowerową na zdrowie.
W nowym badaniu przeprowadzonym przez Simon Fraser University w Burnaby w Kolumbii Brytyjskiej, zbadano związane ze zdrowiem stosunek kosztów do korzyści planowanych inwestycji w infrastrukturę rowerową w latach 2016-2020 w trzech kanadyjskich miastach. We wszystkich trzech przypadkach naukowcy odkryli, że dolarowa wartość świadczeń zdrowotnych przewyższa koszt planowanych inwestycji infrastrukturalnych.
Trudno jest określić ilościowo korzyści dla zdrowia fizycznego na dużą skalę, ale Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zebrała panel ekspertów, aby stworzyć narzędzie, które właśnie to robi.
Poruszanie się rowerze jest środkiem aktywnego transportu, który może zwiększyć aktywność fizyczną nieaktywnych grup ludności, jednocześnie zmniejszając emisję dwutlenku węgla. W ramach HEAT korzyści zdrowotne mierzy się w kategoriach zapobieżenia przedwczesnym zgonom – zgony mogą wynikać z braku aktywności fizycznej, zanieczyszczenia powietrza lub ryzyka wypadku. Uwzględnia się również ilość zaoszczędzonego węgla. Zarówno liczba zgonów, którym udało się zapobiec, jak i zaoszczędzony węgiel, są podawane w „jednostkach naturalnych” (liczba zgonów i tony węgla) oraz w wartościach dolarowych.
Naukowcy wybrali trzy kanadyjskie miasta średniej wielkości (Halifax, Victoria i Kelowna) i wykorzystali HEAT do zbadania wartości ekonomicznej korzyści zdrowotnych wynikających z inwestycji w lokalną infrastrukturę rowerową. W tych kanadyjskich miastach średniej wielkości, które według naukowców były przeznaczone głównie do użytku samochodowego, poziom bazowy rowerzystów jest niski.
Zakładając, że nastąpił tylko umiarkowany wzrost odsetka wszystkich podróży rowerem w miastach, korzyści finansowe są oszałamiające. W Victorii infrastruktura rowerowa warta 68,7 miliona dolarów, kontrastuje z szacunkową liczbą uniknięcia 19 przedwczesnych zgonów i 142,2 tysięcy ton zaoszczędzonego dwutlenku węgla, co daje 116,6 miliona dolarów korzyści (stosunek korzyści do kosztów 1,7: 1). W Kelowna inwestycja w wysokości 27,9 miliona dolarów pozwoliła uniknąć 8,6 przedwczesnych zgonów i zaoszczędzić 86,5 tysięcy ton dwutlenku węgla, co daje korzyść ekonomiczną w wysokości 52,5 miliona dolarów i stosunek korzyści do kosztów 1,9: 1. Wreszcie, w Halifax 28,7 miliona dolarów, które miasto przeznaczyło na infrastrukturę rowerową, daje 59,1 miliona dolarów korzyści ekonomicznej (stosunek korzyści do kosztów 2,1: 1), zapobiegając 8,6 przedwczesnym zgonom i oszczędzając 129,1 tysięcy ton dwutlenku węgla.
Wcześniejsze badania wykazały, że korzyści płynące z aktywności fizycznej na rowerze, przewyższają narażenie na zanieczyszczenie powietrza i zagrożenia dla zdrowia w ruchu drogowym. Badanie to stanowi mocny argument, że inwestycje w infrastrukturę rowerową można uznać za interwencję zdrowotną na poziomie populacji w Kanadzie.
